Dauwpunt

De verhouding tussen de hoeveelheid waterdamp in de lucht en de maximale hoeveelheid die de lucht bij de heersende temperatuur kan bevatten, wordt relatieve vochtigheid (R.V.) genoemd. Dit wordt uitgedrukt in procenten (%).

Bij een R.V. van 50% bevat de lucht bijvoorbeeld de helft van de hoeveelheid waterdamp die ze maximaal zou kunnen bevatten bij die temperatuur. Als de lucht afkoelt, stijgt de relatieve vochtigheid. Samengevat: bij lagere temperaturen kan de lucht minder waterdamp vasthouden. Dus als de hoeveelheid waterdamp gelijk blijft en de temperatuur daalt, stijgt het percentage R.V.

Als de lucht verder afkoelt en de R.V. 100% bereikt, begint de waterdamp te condenseren. De temperatuur waarop deze eerste condensatie optreedt, noemen we het dauwpunt (in °C). (Dit alles onder gelijke lucht-/dampdruk, die overigens maar een beperkte invloed heeft op het dauwpunt.)

Dit effect is goed te zien in de natuur: ’s ochtends vroeg ligt er dauw op het gras. De zon komt op, de temperatuur stijgt, het gras warmt op... en de dauw verdwijnt. Of beter gezegd: ze verandert van vorm — terug naar waterdamp.

Maar het dauwpunt kan ook gevaarlijk zijn. Wanneer de temperatuur daalt tot het dauwpunt, en dat dauwpunt ligt rond het vriespunt (0 °C), dan kan de eerder gevormde dauw bevriezen: dat kennen we als rijp.

Dit kan leiden tot gevaarlijke situaties op de weg. Bij een lage luchttemperatuur kan er een waarschuwing worden afgegeven voor bevriezing van natte weggedeelten. Dat kan het gevolg zijn van dauw, regen, mist of zelfs een combinatie.

Dus… vergeet niet om het dauwpunt te volgen, niet alleen de weersverwachting.